شبکه‌های کامپیوتری، ستون فقرات هر زیرساخت فناوری اطلاعات هستند که انتقال داده‌ها، اتصال دستگاه‌ها و مدیریت ترافیک را ممکن می‌سازند. این شبکه‌ها از دو دسته اصلی اجزای فعال (Active) و غیرفعال (Passive) تشکیل شده‌اند که هر یک نقش متفاوتی در عملکرد سیستم ایفا می‌کنند. ما در ایران استوریج با درک عمیق از این مفاهیم، راه‌حل‌های پیشرفته‌ای برای مشتریان حرفه‌ای ارائه می‌دهیم که از قبل با اصول اولیه آشنا هستند.

اجزای فعال (Active) :

اجزای فعال شامل دستگاه‌هایی مانند سوئیچ‌ها، روترها و فایروال‌ها هستند که برای پردازش، هدایت و مدیریت ترافیک شبکه به انرژی الکتریکی وابسته‌اند. به عنوان مثال: 

• سوئیچ‌ها: در لایه دوم مدل OSI (Data Link) عمل می‌کنند و با استفاده از آدرس‌های MAC، ترافیک را بین دستگاه‌های درون یک شبکه محلی (LAN) هدایت می‌کنند. قابلیت‌هایی مثل VLAN، QoS و STP در سوئیچ‌های مدرن، امکان مدیریت پیشرفته‌تر ترافیک و امنیت را فراهم می‌کند.
• روترها: در لایه سوم (Network) کار می‌کنند و با استفاده از آدرس‌های IP، شبکه‌های مختلف را به هم متصل می‌کنند. روترها نه‌تنها ترافیک را مسیریابی می‌کنند، بلکه ویژگی‌هایی مثل NAT، فیلترینگ و پشتیبانی از پروتکل‌های پویا (مانند OSPF و BGP) را ارائه می‌دهند
• فایروال‌ها: به‌عنوان سپر امنیتی شبکه، ترافیک ورودی و خروجی را بر اساس قوانین تعریف‌شده کنترل می‌کنند و از تهدیداتی مثل نفوذ یا حملات DDoS محافظت می‌کنند. 

اجزای غیرفعال (Passive) :

اجزای غیرفعال نیازی به منبع تغذیه ندارند و شامل کابل‌ها (مانند فیبر نوری و کابل‌های اترنت)، کانکتورها و اسپلیترها هستند. این اجزا زیرساخت فیزیکی انتقال داده را فراهم می‌کنند. برای مثال، در شبکه‌های نوری غیرفعال (PON)، اسپلیترهای نوری سیگنال را بدون نیاز به تجهیزات فعال بین چندین نقطه توزیع می‌کنند که این موضوع هزینه‌های نگهداری را کاهش می‌دهد، اما برای مدیریت ترافیک پیچیده محدودیت‌هایی دارد.